එලිය කලෙ' අප දිවිමග ඔබ නිතැතින්
දියුනුව සොයා පා නැගුමට දිරිය දෙමින්
අත්වැල වුනා වැටෙන්නට නොමදි මෙලෙසින්
ලො'කය මොනවගෙ'දැයි පහදා මැනවින්
සැප මෙන්ම දුක ලගදි නිති සෙවනැල්ල වෙමින්
ආශිර්වාද කරමින් අපලග රැදෙමින්
අම්මා හැර කවුරුද ඉන්නෙ' මෙලෙසින්
කිරි තොල් හමුවේ ඔබ පෙවු කිරි වල
ReplyDeleteසිරුරේ ලේ වැල් මල් දැරුවා
ඒ පෙව් කිරි වල පව් අරවන්නට
අම්මේ මදි මම පිං කෙරුවා
ඔබගේම දරුවන් රජුන් කරන්නට
හැඩුවාය සිහිනෙන් පවා